***

Ծիծաղս ու լացս խառնված իրար
Մութ գիշերվա արցունք են թափում
Ջութակն իր մեղմիկ լարերն է հեզում
Եվ ամենուրեք կարոտս վառում
Դարձնում կոտրված մի ծառ մենավոր

Մենավոր լուսնյակն ցավերով օտար
Անաղմուկ ու լուռ խառնում է հոգիս
Ուշացած սիրո ուշացած խոսքերս
Կորցրած երազս հույզերս ու թախիծս
Խառնխշտում իրար, ջրվեժ է սարքում

Քառասուն օրվա մտքեր, մութ, խավար
Սրտումս հիմա ուրիշ երգեր են
Երգում են մեղմիկ երգերն մոռացված
Հոգիս հրդեհում, մոխրացնում այրում
Թողնում են միայն հուշի մեծ աղբյուր

A.AVAKIAN MAKINZ


Смех и плач смешавшись меж собой,
Слёзы льют претемно-тёмной ночи,
Скрипка стонет хрупкою струной,
И сжигает пламенной тоскою прочной,
Превращая в дерево меня, и одиноко,

Как луне, больной чужими болями,
Что бесшумно, тихо душу рвут.
Поздние слова любви осенне-поздней,
Потерявшей сон, волнение и печаль
Смешивают всё вокруг и преврашают в водопад.

Мысли сорок дней, туман и темнота,
В сердце зазвучат иные песни,
Ласково-забытые слова признаний,
Душу мне сжигая, превращают в пепел.
Оставляя лишь большой родник, где струится рой воспоминаний.