Հսկա ու կիսաչոր ,ծարաված մի ծառ

Հսկա ու կիսաչոր ,ծարաված մի ծառ,
Շուրջ բոլորն կանաչ ու ծաղկունք ,
Բոլորն ծառերն ջրված,խնամված ,
Իսկ ինքն փթած ՝ ցավ ու մռայլ
ՈՒ ծառն տարեց ՝ ծարավ ու մտախոհ ,
Իր մեջ մտածեց, ուշ է արդեն սիրո համար ,
Ժամանակին հյութեղ տերևներն պարզած ,
Հովացնում ու գոհացնում էր ամենքին ,
Հիմա նա ծեր՝ ճյուղերն ցամքած ,
Անցորդներն էլ չեն նկատում ,հսկային կանգնած
ԵՎ հիշեց նա ջահել օրերն …
Երբ բոլորն իր շուրջն էին հավաքվում ,
Բերգ հավաքում,խնամում ,շոյում ,
Իսկ ծառն հսկա ,բայց անվստահ ,
Իր տեղն կանգնած ,հեծեծում էր,
Թաքցնում էր արցունքն ու ժպիտ ,
Վշտոտ , խոցված ՝սեր էր երգում ,
Երբ մոտեցավ մոլորված մի շուն ,
Շուրջն պտտվեց ,թողեց գնաց ,
Սա էր բաժինը ծառի ,դե հագեցիր …
Սա քո ջուրն է ,իսկ շունն էլ տերդ։