Էրեվանն է շուրթերիս

Էրեվանն է շուրթերիս,
Հոգուս կարոտն ու խիղճը,
Սրտիս ցավն ու վերքը,
Թե ամենազոր գարնան անձրեվին,
Դիմանում եմ ու մաքառում,
Կրկին էրեվանն է շուրթերիս,
Կարծես դիդմամբ ինձ տանջում է,
Գնում եմ առաջ ինքնամոռաց,
Մերթ հեռանում ,մերթ գալիս եմ ,
Էրեվանին ընդառաջ ,
Էրեվանն է շուրթիս ու Հայաստանն,
Իմ բնորանն ու երկիրը մայրենի ,
Որից հեռու եմ ավաղ,բայց
Երգում եմ ՝Էրեվան ու Էրեվան,
Ինչու հեռացա եվ օտարացա,
ԵՎ ջութակն իմ ՝փոշոտ ու չլարված,
Թողեցի մեր տանն ՝ արդեն հինավուրձ,
ՈԻ երգերս էլ կիսատ թողեցի,
ԵՎ արցունքոտված Էրեվանս լքեցի,
Պայքարս թողի թերի , անավարտ,
Չգիտեմ ու պատասխաններ էլ չունեմ,
ՈԻ էլ ով կլսի իմ այս ողբն ու ճիչը,
Երբ էրեվանին խլացրին արդեն,
Հին մի հեքիաթ,հուշերումս թախծոտ,
Էրեվանն է շուրթերիս