***

Երբ հիշում եմ հորս ժպիտը ջերմագին,
Սիրտս, կարծես, մամռոտ խարիսխն իջեցնում է
ՈՒ տանում է գաղտնի հատակը ծովակի,
ԵՎ երազներս պտտեցնում են հեռու- անդարձ հուշերիս ծառուղում:

Երբ փարվում եմ հորս կրծքին անկեղծ սրտով մանկական,
ՈՒ հատվածն այս արձագանք է վառ գարնան,
Երբ ժպիտները մեր միաձռւլվում ռւ դառնռւմ են նոր ծաղիկ,
ԵՎ մոլորած սիրտս լույս է քաղում հարազատ ծոցից հայրական:

Դու- հզոր մի լեռ, խնդրում եմ, ներիր, աղերսս լսիր,
Որդուդ - միակ, խենթ, անսփոփ ու հուսահատ,
Խնդրռւմ եմ, ներիր, ռւշացումս անզոր ու տողերս վերջին,
Կարոտից խեղդված որդուդ դու ներիր...Մինչ հանդիպում...
A.AVAKIAN MAKINZ