***

Էրեվանն է շուրթերիս,

Հոգուս կարոտն ու խիղճը,

Սրտիս ցավն ու վերքը,

Թե ամենազոր գարնան անձրեվին,

Դիմանում եմ ու մաքառում,

Կրկին էրեվանն է իմ շուրթերիս,

Կարծես դիդմամբ ինձ տանջում է,

Գնում եմ առաջ ինքնամոռաց,

Մերթ հեռանում ,մերթ գալիս եմ ,

Էրեվանին իմ ընդառաջ ,

Էրեվանն է շուրթիս ու Հայաստանն,

Իմ բնորանն ու երկիրը մայրենի ,

Որից հեռու եմ ավաղ,բայց

Երգում եմ ՝Էրեվան ու Էրեվան,

Ինչու հեռացա եվ օտարացա,

ԵՎ ջութակն իմ ՝փոշոտ ու չլարված,

Թողեցի մեր տանն ՝ արդեն հինավուրձ,

ՈԻ երգերս էլ կիսատ թողեցի,

ԵՎ արցունքոտված Էրեվանս լքեցի,

Պայքարս թողի թերի , անավարտ,

Չգիտեմ ու պատասխաններ էլ չունեմ,

ՈԻ էլ ով կլսի իմ այս ողբն ու ճիչը,

Երբ էրեվանին խլացրին արդեն,

Հին մի հեքիաթ,հուշերումս թախծոտ,

Էրեվանն է շուրթերիս

A.AVAKIAN MAKINZ